3-4 พันบาท ภายในเจ็ดวัน
ห้าหมื่นบาทต่อเดือน ภายในหนึ่งปี
ห้าแสนขึ้นต่อเดือน ภายในสามปี
ทะลุหลักล้านต่อเดือน ภายใน 5-6 ปี
...ข้อความชวนเชื่อข้างต้นเป็นความจริงครับ มีพยานบุคคลตัวเป็นๆให้จับต้องได้ (จำนวนเยอะด้วย) คุณก็เป็นแบบพวกเขาได้ถ้าไม่ทำงานแบบเช้าชามเย็นชาม ทำไปบ่นไป หนักไม่เอาเบาไม่สู้ เงินไม่มางานไม่ไป แต่ต้องเป็นคนหนักเอาเบาสู้ ทุ่มเทแรงกายแรงใจเกินร้อย ไม่ย่อท้อต่อปัญหาอุปสรรค ยึดคติล้มเหลวแต่ไม่ล้มเลิก ต้องทั้งอึดทั้งทึก สู้สู้สู้ ถ้ายังไปไม่ถึงรายได้ที่โฆษณากันจะไม่เลิกลาเด็ดขาด ไหวไหมครับเหนื่อยขนาดนี้สัก 5-6 ปี
ไม่ต้องอายครับถ้าตอบว่าไม่ไหวไม่เอา คนส่วนใหญ่ก็ตอบแบบนั้น เพราะถ้ามันง่ายจนใครๆก็ตอบว่า "ไหว! เอา! สู้ได้! ทำได้!" คงมีคนรวยเดินกันเกลื่อนเมือง โยนก้อนหินแบบมั่วๆเข้าไปในฝูงคนสักสามก้อน ต้องโดนหัวเศรษฐีสักคน
ผมก็เคยตอบแบบนั้นครับ แต่เปลี่ยนใจหลังจากอ่านเรื่องราวบทสัมภาษณ์ของกลุ่มคนที่แปรสภาพเป็นเศรษฐีหลังทำงานหนักในธุรกิจเครือข่ายหรือเอ็มแอลเอ็มมาเป็นระยะเวลาหนึ่ง แถมส่วนใหญ่เลือกทำงานต่อ ไม่ยอมเกษียณตัวเองทั้งที่ทำได้จากรายได้ก้อนโตที่ยังไหลเข้าบัญชีเรื่อยๆ แต่เป็นการทำเบาๆสบายๆมากกว่า ทำเพราะความเคยชิน และยังรู้สึกสนุกมีความสุขกับงานที่ทำอยู่
เท่าที่รับรู้มา เศรษฐีเอ็มแอลเอ็มไม่ได้ทำงานหนักหรือต้องสู้กับปัญหาอุปสรรคมากมายระดับโอเวอร์เกินมนุษมนาเจอะเจอ ว่ากันตามจริงยังเบากว่าเจ้าของบริษัทห้างร้านขนาดกลางถึงใหญ่ด้วยซ้ำ เพราะเอ็มแอลเอ็มเป็นธุรกิจสำเร็จรูป ที่ไม่ต้องสร้างโรงงาน ทำหน้าร้าน ผลิตสินค้าเอง เป็นการสร้างธุรกิจที่ลงทุนน้อย ลดความเสี่ยงเป็นเงาตามตัว งานหนักจึงอยู่ที่การบริหารจัดการ สื่อสาร โฆษณา ประชาสัมพันธ์ ศึกษาเรียนรู้ พัฒนาตัวเองและธุรกิจมากกว่า ซึ่งโดยส่วนตัวมองว่า ไม่ได้หนักหนาหรือต้องขยันมากไปกว่ามนุษย์เงินเดือนสักคนหนึ่งที่ต้องการความก้าวหน้าในตำแหน่งหน้าที่และรายได้เงินเดือนเลย
ที่ออฟฟิศ ไม่ว่าราชการ เอกชน หรือรัฐวิสาหกิจ มักจะพบคนทำงานที่ขยันมากๆ ยอมทำงานล่วงเวลา หอบงานกลับไปทำที่บ้าน วันหยุดก็ยังนึกถึงงานหรือทำงาน แน่นอนครับคนทำดีย่อมได้รับผล ได้เลื่อนชั้นเลื่อนขั้น ตำแหน่งก้าวหน้าขึ้นไปอยู่บนยอดๆของฝ่ายบริหาร ได้เงินเดือนเพิ่มมากกว่าเกณฑ์ มีโบนัสเป็นกำลังใจทุกปี กราฟชีวิตการงานก็ขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่งเกษียณ องค์กรมอบโล่เชิดชูให้เป็นแบบอย่างแก่พนักงานรุ่นหลัง ถ้าเป็นข้าราชการ คงมีเงินจากบำเหน็จบำนาญไว้ใช้สอยยามแก่เฒ่า ส่วนลูกจ้างบริษัทเอกชน ถ้ารู้จักเก็บหอมรอมริบ เอาไปลงทุนให้งอกเงยมากกว่าแค่เข้าธนาคารกินดอกเบี้ยฝากประจำ ก็น่าจะมีชีวิตความเป็นอยู่สบายระดับหนึ่ง
เศรษฐีเอ็มแอลเอ็ม ก็ทำงานหนักและต้องผจญด่านชีวิตโหดๆพอๆกับมนุษย์เงินเดือนกลุ่มนี้ครับ แต่ความแตกต่างอยู่ที่..หยาดเหงื่อจากความเหนื่อยยากเป็นเสมือนน้ำที่รดลงไปทำให้ธุรกิจของเราเจริญเติบโตงอกงาม ไม่ใช่ธุรกิจของคนอื่นครับ บวกกับด้วยความที่เป็นธุรกิจสำเร็จรูป มีบริษัทสนับสนุนเรื่องผลิตภัณฑ์สินค้า การโฆษณาประชาสัมพันธ์ ข้อมูลทักษะความรู้ ฯลฯ ซึ่งตรงนี้เองครับที่ช่วยแบ่งเบาภาระของนักธุรกิจเครือข่ายลงไปได้มาก ผลลัพธ์จะมากน้อยอย่างไรจึงขึ้นอยู่กับความทุ่มเทส่วนตัวล้วนๆ ไม่ต้องห่วงเรื่องการเมืองในออฟฟิศ การเลื่อยขาเก้าอี้ หรือเหยียบบ่ากันขึ้นไป
ตัวแปรสำคัญของรายได้ 3-4 พันบาท ภายในเจ็ดวัน, ห้าหมื่นบาทต่อเดือน ภายในหนึ่งปี, ห้าแสนขึ้นต่อเดือน ภายในสามปี และทะลุหลักล้านต่อเดือน ภายใน 5-6 ปี ขึ้นอยู่กับ "แผนธุรกิจหรือแผนการตลาด" ของบริษัทธุรกิจเครือข่ายที่เราเลือกว่าเป็นไปได้จริงไหม ยากง่ายแค่ไหน ซึ่งเป็นเรื่องที่ต้องศึกษาให้รู้ลึกรู้จริง เพื่อจะได้เห็นแนวทางการทำงานว่าต้องเป็นไปในรูปแบบไหน มีเส้นทางมีเป้าหมายแบบไหน ที่จะทำให้เราได้รับผลตอบแทนสูงสุด
ฟังดูเหมือนทางลัด แต่จริงๆไม่ใช่ครับ การตีแตก "แผนธุรกิจ" ของบริษัทได้ จะช่วยให้เราทำงานและสร้างผลงานบนถนนเอ็มแอลเอ็ม ให้เดินไปถึงเป้าหมายทางการเงินได้เร็วและสะดวกสบายขึ้น คือไม่ต้องเหนื่อยเกินความจำเป็นเท่านั้นเอง
ไหนๆต้องเหนื่อยแล้ว จะดีกว่าไหมครับถ้าเหนื่อยกับธุรกิจตัวเอง แถมเป็นการเหนื่อยชั่วคราว ก่อนสบายชั่วโ-ตร อีกด้วย ^__^
"เอ็กซ์" ฐปน วันชูเพลา (ผู้เขียน)
ร่วมเรียนรู้เพื่อ "เปิดโอกาสใหม่ๆให้กับชีวิต" http://www.elite-powerteam.com/tapana
และเพื่อมอบกำลังใจอันยิ่งใหญ่ให้กับผู้เขียน ^__^
ถ้าชอบกด Like ถ้าใช่กด Share ถ้าทั้งชอบทั้งใช่ กรุณากดทั้ง Like ทั้ง Share ได้เลยครับ อย่าได้เกรงใจ
ช่องทางติดต่อผู้เขียน …
อีเมล์ tapanaone@gmail.com
เฟซบุ๊ค https://www.facebook.com/tapana.jcteam
แฟนเพจ https://www.facebook.com/MLM.MoneyLovesMe
แบ่งปันมุมมอง ประสบการณ์ และโอกาสดี ๆ http://tapanaone.blogspot.com และ http://www.bangsaensook.com/Business
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น